Moje zaimki to: dowolne mnogie • Zaimki.pl

Moje zaimki to:

dowolne mnogie

Przykłady użycia w zdaniu:

Myślę, że oni są bardzo mili, przyjacielscy i urzekający. (oni)
Tęsknię za ich śmiechem. (one)
Chciałuśmy ich posłuchać. (ony)
Chciałuśmy posłuchać właśnie ich. (ony)
Napiszę do nich później. (ony)
Powiedziałyśmy im, że je lubimy. (one)
Powiedziałyśmy to właśnie im. (one)
To wszystko dzięki nim. (ona/ich)
Spotkałaśmy je wczoraj. (ona/ich/-łaśmy)
Spotkałaśmy właśnie je. (ona/ich/-łaśmy)
Wycelowałyśmy w nie palcem. (one)
Poszleśmy z nimi do szkoły. (onie)
Rozmawialiśmy o nich ostatnio. (one)
Chciałubyście pójść do kina? (ony)
Czy będziecie grali z nami? (oni)
Kiedy będziecie mogły się z nami spotkać? (ona/ich)
Gdy byłyśmy w domu, zaczęłyśmy gotować. (one)
Dostaliśmy wyniki egzaminu i jesteśmy z nich zadowoleni. (oni)
Wszystki z nich chciału czego innego. (ony)
To miło, że nas państwo odwiedzają. (ona/ich/-łaśmy)
Czy będą państwo kontynuować subskrypcję? (oni)

Choć dla wielu osób niezmiernie ważne jest, by używać wobec nich konkretnych zaimków, innym nie przeszkadza zwracanie się w dowolny sposób – o ile wiadomo z kontekstu, że to o nich mowa. (przejrzyj listę możliwości tutaj.)

Formy mnogie

Normatywne formy mnogie mogą być używane do opisu pojedynczej osoby, w tym jako dosłowne tłumaczenie angielskiego „they/them”. Są poprawne i bez tworzenia neogramatyki, a ich zamysł jest łatwy do zrozumienia dla osób znających angielski odpowiednik, aczkolwiek dla wielu jest to dezorientujące. Używanie ich wciąż wymaga wyboru między zgenderyzowanymi wersjami („oni” lub „one”). Nienormatywne formy mnogie mogą służyć nie tylko do opisu pojedynczych osób, ale również grup mieszanych lub o nieznanej płci. Więcej informacji o zwracaniu się do grup na naszym blogu: „Jak zwracać się do grup osób?”

Udostępnij:

O co chodzi w tej stronie?:

Polska gramatyka jest skomplikowana i silnie zgenderyzowana. Nie oznacza to jednak, że niemożliwe jest używanie innych form niż „on” i „ona”.

Udostępniamy tutaj linki do przykładów użycia (w prostych zdaniach oraz w tekstach kultury: literaturze, prasie, filmach, serialach, muzyce) zaimków i innych form płciowych – nie tylko normatywnych „on” i „ona”, lecz także form niebinarnych, takich jak rodzaj neutralny czy postpłciowy.

Dlaczego należy je respektować? Bo zwracanie się do kogoś tak, jak sobie życzy, jest podstawą relacji społecznych. Nie powiesz do Ani „Franku”, nie powiesz „na ty” do osoby, z którą jesteś „na pan”, itp. A są osoby, które nie chcą, by im mówić „on” ani „ona”. Czy to uszanujesz, świadczy wyłącznie o Tobie.

Warto wrzucić link do swoich zaimków na swoje profile na portalach społecznościowych – nawet jeśli jesteś cis (= nie trans) i używasz „on” lub „ona”. – ponieważ dzięki temu pokazujesz wsparcie dla społeczności trans i normalizujesz podawanie zaimków przez osoby, których zaimki nie są oczywiste (więcej powodów tutaj).

Formy neutralne płciowo – jak np. „moi drodzy/drogie”, „drogie osoby”, „wszys* chętn*”, „jesteś wspaniałx”, itp. – są też przydatne, gdy zwracasz się do grupy ludzi lub do osoby, której płci nie znasz.

Już teraz w codziennej polszczyźnie używamy wielu form neutralnych płciowo: „moje kochanie zrobiło mi niespodziankę”, „proszę przyjść do szkoły z rodzicem”, „w urzędzie powiedziano mi, że...”, „dzwonili z gazowni”, „będę robić”, itp. Tutaj idziemy po prostu o krok dalej.

Strona główna