Moje zaimki to:
( )
Przykłady użycia w zdaniu:
Odmiana:
| Mianownik | Dopełniacz | Celownik | Biernik | Narzędnik | Miejscownik |
|---|---|---|---|---|---|
| ono | jeno / nieno | nu | je | niem | niem |
| 1 os. | 2 os. | 3 os. | Przymiotniki |
|---|---|---|---|
| –om | –oś | –o | –e |
Formy neutralne
Ze względu na użycie już istniejącego w polszczyźnie rodzaju neutralnego jest to jedna z najczęściej używanych oraz łatwych do zrozumienia opcji. Formy takie jak „zrobiłom” czy „poszłoś”, choć poprawne gramatycznie, dopiero od niedawna są szerzej używane, i dla wielu brzmią infantylnie, dehumanizująco (póki nie zostaną znormalizowane). W odmianie wiele form neutralnych jest tożsamych z męskimi, dlatego niektóre osoby wolą używać zmodyfikowanych wariantów wykorzystujących inne zaimki przy zachowaniu neutralnej koniugacji czasowników.
Przykłady z tekstów kultury:
Rodzaj neutralny z elementami postpłciowego (ono/jeno)
Marcin Zwierzchowski – Bogi Takács („Nowa Fantastyka” 1/2021), 2020
- „Osoba niebinarna, pochodzenia węgierskiego, obecnie mieszka w Stanach. Jeno proza ukazywała się m.in. w „Strange Horizons”, ”Apex” czy „Gigantosaurus”. Niniejsze opowiadanie, będące jeno debiutem w języku polskim, pierwotnie ukazało się w antologii „Queer Destroy Science Fiction” pod redakcją Seanan McGuire, wydanej przez magazyn Lightspeed.”
Bernardine Evaristo – Dziewczyna, kobieta, inna (tłum. Aga Zano), 2021
- „wspólnie szukały najlepszych neutralnych płciowo alternatyw, takich jak onu, ono, vono, ne, oni, ony, testowały każde słowo, żeby przekonać się, czy spływa z języka, czy może staje się potykaczem, tak samo robiły z alternatywami słów jego i jej: jejgo, jeno, jemu, jejo, nego, ich”
Mason Deaver – Wszystkiego, co najlepsze (tłum. Artur Łuksza), 2022
- „Co mogłobym teraz zrobić? Raczej nie przyjęliby mnie z powrotem. Czy w ogóle bym się na to zgodziło? Czy Hannah będzie wiedziała, co robić? Nie mam pojęcia, co jej powiedzieć, nie wiem, czy będzie w stanie mi pomóc. Chryste, a co, jeśli jest tak okropna, jak rodzice? To niemożliwe, prawda?
Gdybym tylko trzymało gębę na kłódkę.” - „– Jakie są twoje zaimki? – pyta.
Pytanie bierze mnie z zaskoczenia. Nie w zły sposób.
To dziwne, ale Hannah jest pierwszą osobą, która mnie o to zapytała. Pierwszą osobą, która musiała zapytać.
– Ono/jeno – mówię, próbując brzmieć zdecydowanie, ale jestem pewne, że totalnie mi nie wyszło.
– Dobra. Cóż, pewnie trochę mi zajmie, zanim się przyzwyczaję, więc musisz mnie poprawiać, kiedy coś powiem nie tak, okej? Chcesz, żebym wyjaśniła wszystko Thomasowi?
Kiwam głową.
W ten sposób ja nie będę musiało.” - „– Nie mogę odpowiedzieć do momentu, gdy otrzyma- my wykaz jego ocen, ale zdaje się, że będzie. Nasz system jest podobny do tego, którego doświadczył w poprzedniej szkole.
Jego. Doświadczył.
Nie, nie powinnom być zdenerwowane ani smutne. To był mój wybór, więc teraz nie mogę sobie na to pozwolić.” - „Odbyliśmy z Mariam długie rozmowy o byciu osobą religijną i jednocześnie niebinarną. Dla Mariam jeno hidżab odzwierciedla komfort, bezpieczeństwo i przywiązanie do wiary. Długie godziny potrafi opowiadać o tym, jak wpływa na jeno samopoczucie. W zeszłym roku stworzyło całą serię filmów o tym, co dla nieno znaczy bycie szyitą i osobą niebinarną.”
- „Siostra przewraca oczami.
– Nie martw się tym bra... – Nagle urywa. – Ben. Mogę do ciebie mówić „braciszku”? To chyba nie jest okej, co? Może wymyślę coś innego.
Na forum widziałom, że wiele osób niebinarnych prosiło rodzeństwo, żeby zwracało się do nich „rodzeńcze”, od rodzeństwa. Spodobało mi się to słowo, ale nigdy nie przypuszczałom, że ktoś mógłby się tak zwracać do mnie.
– Rodzeńcze jest spoko – mówię. – Zamiast bracie czy coś.
– Rodzeńcze. Dobra. Zatem, rodzeńcze, nie musisz martwić się oddawaniem mi pieniędzy. Serio.” - „Palcami biegnę po dłoni w miejscu, które trzymał Nathan. Wtedy na dachu wydawało mi się, że wie. Nie mam pojęcia, co wie. Nawet nie ogarniam, co dokładnie się wczoraj wydarzyło. Czy to coś znaczyło? Czy chciał mi tylko pomóc? Czy jestem tylko przyjaciołem? Czy jestem dla niego kimś więcej, czy po prostu jest świetny w byciu troskliwym Nathanem? Albo może zdecydowanie za bardzo to analizuję?”
- „Co mogłobym teraz zrobić? Raczej nie przyjęliby mnie z powrotem. Czy w ogóle bym się na to zgodziło? Czy Hannah będzie wiedziała, co robić? Nie mam pojęcia, co jej powiedzieć, nie wiem, czy będzie w stanie mi pomóc. Chryste, a co, jeśli jest tak okropna, jak rodzice? To niemożliwe, prawda?
O co chodzi w tej stronie?
Polska gramatyka jest skomplikowana i silnie zgenderyzowana. Nie oznacza to jednak, że niemożliwe jest używanie innych form niż „on” i „ona”.
Udostępniamy tutaj linki do przykładów użycia (w prostych zdaniach oraz w tekstach kultury: literaturze, prasie, filmach, serialach, muzyce) zaimków i innych form płciowych – nie tylko normatywnych „on” i „ona”, lecz także form niebinarnych, takich jak rodzaj neutralny czy postpłciowy.
Dlaczego należy je respektować? Bo zwracanie się do kogoś tak, jak sobie życzy, jest podstawą relacji społecznych. Nie powiesz do Ani „Franku”, nie powiesz „na ty” do osoby, z którą jesteś „na pan”, itp. A są osoby, które nie chcą, by im mówić „on” ani „ona”. Czy to uszanujesz, świadczy wyłącznie o Tobie.
Warto wrzucić link do swoich zaimków na swoje profile na portalach społecznościowych – nawet jeśli jesteś cis (= nie trans) i używasz „on” lub „ona”. – ponieważ dzięki temu pokazujesz wsparcie dla społeczności trans i normalizujesz podawanie zaimków przez osoby, których zaimki nie są oczywiste (więcej powodów tutaj).
Formy neutralne płciowo – jak np. „moi drodzy/drogie”, „drogie osoby”, „wszys* chętn*”, „jesteś wspaniałx”, itp. – są też przydatne, gdy zwracasz się do grupy ludzi lub do osoby, której płci nie znasz.
Już teraz w codziennej polszczyźnie używamy wielu form neutralnych płciowo: „moje kochanie zrobiło mi niespodziankę”, „proszę przyjść do szkoły z rodzicem”, „w urzędzie powiedziano mi, że...”, „dzwonili z gazowni”, „będę robić”, itp. Tutaj idziemy po prostu o krok dalej.