Analogicznie do rodzaju postpłciowego (dukaizmów) („zrobiłum”, „poszłuś”) można też tworzyć postpłciowe rzeczowniki.

Sam Dukaj w „Perfekcyjnej niedoskonałości” nie tworzył rzeczownikowych odpowiedników rodzaju postpłciowego, lecz używał słów męskich („ambasador”) i męsko brzmiących imion („Maximillian”, „Michał”, „Słowiński”), które odmieniał postpłciowymi lub męskoosobowymi końcówkami. Nie powstrzymuje nas to jednak przed wymyśleniem brakujących form, by system był spójny i kompletny.

Dukatywy pasują gramatycznie do dukaizmów, np. „moju pięknu partneru przyszłu do domu”. Odmiana jest prosta, wg podanego niżej schematu.